Δρέπανο.

Ακρωτήριο Δρέπανο, σε στιγμή ηλιοβασιλέματος, όπου οι ακτίνες του ήλιου διαχέονται μέσα από τα σύννεφα και καθρεφτίζονται στα ήρεμα νερά του Αμβρακικού. Η στενή λωρίδα γης, δενδροφυτεμένη κυρίως με ευκαλύπτους, διαχωρίζει τη θάλασσα από τα εσωτερικά υδροτοπικά οικοσυστήματα. Η παρουσία πάγκων και ανθρώπινων κατασκευών υποδηλώνει διακριτική χρήση για αναψυχή. Το ανάγλυφο του τοπίου είναι ήπιο, με λόφους να σχηματίζουν το φόντο και νησιωτικά συμπλέγματα να αχνοφαίνονται στον ορίζοντα. Το φυσικό κάλλος του Δρέπανου συνδυάζει θαλάσσιο και λιμνοθαλάσσιο χαρακτήρα, αναδεικνύοντας την οικολογική και αισθητική αξία του τοπίου στην ευρύτερη περιοχή της Ηπείρου.