Το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο των Αθηνών

Το συγκρότημα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, κατασκευάστηκε σε τρεις διαδοχικές οικοδομικές φάσεις. Το διάστημα 1862-1876, ανεγέρθηκαν τα δύο κτίρια προς την Οδό Πατησίων (της Σχολής Καλών Τεχνών και της Πρυτανείας) και το κεντρικό (της Αρχιτεκτονικής Σχολής), με κληροδοτήματα των ομογενών Νικολάου Στουρνάρη, Μιχαήλ και Ελένης Τοσίτσα, και συμπληρωματικά του Γεωργίου Αβέρωφ. Και τα τρία βασίστηκαν σε σχέδια του αρχιτέκτονα Λύσανδρου Καυταντζόγλου (1811-1885). Στα δύο πρώτα επικρατεί ο δωρικός ρυθμός, ενώ το τρίτο, το μνημειακό ‘’Αβερώφειο’’ διαθέτει υπερυψωμένο ιωνικό πρόπυλο εμπρός και αναγεννησιακό ημικύλινδρο (ροτόντα) πίσω. 

Κατά τον 20ό αιώνα, καθώς αυξάνονταν ολοένα οι ανάγκες του ιδρύματος, οικοδομήθηκε αρχικά το κτίριο Γκίνη (1930-1935) στην Οδό Στουρνάρη, βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Κώστα Κιτσίκη (1892-1969). Προς τις οδούς Τοσίτσα και Μπουμπουλίνας, προστέθηκαν, τέλος, μεταπολεμικά (μεταξύ των ετών 1950-1957), οι πτέρυγες Χημικών Μηχανικών και Μηχανολόγων, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Εμμανουήλ Κριεζή (1880-1967). Το συγκρότημα του Πολυτεχνείου συνδέθηκε άρρηκτα με τη νεότερη πολιτική ιστορία της Ελλάδας, από τη στιγμή που απετέλεσε το σκηνικό της εξέγερσης κατά του δικτατορικού καθεστώτος, το διάστημα 14-17 Νοεμβρίου του 1973. 

Εικονιζόμενη φωτογραφία: Το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο των Αθηνών το 1890. ©Μουσείο Φωτογραφίας ''Χρήστος Καλεμκερής'' Δήμου Καλαμαριάς.