Ιωάννης Μεταξάς (1871-1941)

Ο Ιωάννης Μεταξάς (1871-1941) ήταν πολιτικός και στρατιωτικός της Ελλάδας με δράση από τέλη του 19ου αιώνα έως και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Γεννήθηκε στο Βαθύ της Ιθάκης και έλαβε μέρος στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και στους Βαλκανικούς πολέμους, το 1912-1913. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο την περίοδο του Εθνικού Διχασμού το διάστημα 1914-1917, ήρθε σε απευθείας ρήξη με τον Ελευθέριο Βενιζέλο για την είσοδο της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και εξορίστηκε από τους Γάλλους στην Κορσική το 1917. Κατά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1920 επανήλθε στον ελληνικό στρατό με το βαθμό του υποστράτηγου, αλλά αρνήθηκε να συμμετέχει στην Μικρασιατική Εκστρατεία, κρίνοντας πως ο ελληνικός στρατός ήταν ανέτοιμος για ένα τέτοιο εγχείρημα. Τις δεκαετίες του 1920 και του 1930 συνέχισε να έχει ενεργό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου, λαμβάνοντας υπουργικές θέσεις.

Το διάστημα 1936-1941 διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας, πολιτική περίοδος που έχει μείνει γνωστή στην νεότερη ελληνική ιστορία ως Καθεστώς της 4ης Αυγούστου ή Καθεστώς του Μεταξά, λόγω της δικτατορικής διακυβέρνησης του. Παρά το γεγονός πως αρχικά προσπάθησε να κρατήσει την Ελλάδα ουδέτερη μετά την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στις 28 Οκτωβρίου του 1940 αρνήθηκε την παράδοση της χώρας στους Ιταλούς και εισήλθε στον πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων. Ο θάνατος του Ιωάννη Μεταξά ήρθε τον Ιανουάριο του 1941, πριν τη γερμανική εισβολή της Ελλάδας.

Εικονιζόμενη φωτογραφία: Ο Ιωάννης Μεταξάς επιθεωρεί έργα σε κάποιο οχυρό στην ελληνοβουλγαρική μεθόριο λίγες μήνες πριν την έναρξη του B΄ Παγκοσμίου Πολέμου. ©Μουσείο Φωτογραφίας ''Χρήστος Καλεμκερής'' Δήμου Καλαμαριάς.