To Νοσοκομείο Ειδικών Παθήσεων Θεσσαλονίκης (Λοιμωδών)

Το Νοσοκομείο Ειδικών Παθήσεων Θεσσαλονίκης, γνωστό και ως «Λοιμωδών», ιδρύθηκε το 1894 από την ιταλική κοινότητα της Θεσσαλονίκης και έλαβε το όνομά του προς τιμήν της βασίλισσας Μαργαρίτας της Ιταλίας. Σκοπός του ήταν να παρέχει ιατρική φροντίδα στους Ιταλούς που ζούσαν στη Θεσσαλονίκη, καθώς και στους κατοίκους της πόλης. Τα σχέδια εκπονήθηκαν από τον αρχιτέκτονα Πιέρρο Αρριγκόνι και η συντήρησή του εξασφαλιζόταν κυρίως μέσω δωρεών ευπόρων Ιταλών μελών της κοινότητας της Θεσσαλονίκης.

 Η επιλογή της τοποθεσίας στην περιοχή των Εξοχών και η αρχιτεκτονική του σχεδίαση είχαν ως στόχο να προσφέρουν ένα περιβάλλον κατάλληλο για την περίθαλψη των ασθενών με λοιμώδεις νόσους. Το νοσοκομείο λειτούργησε έως το 1944 ως «Ιταλικό Γενικό Νοσοκομείο» με εξαίρεση την περίοδο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, που μετατρέπεται σε στρατιωτικό, ενώ το 1945, ξεκίνησε να λειτουργεί σε αυτό το «Γ΄ Κρατικό Νοσοκομείο Λοιμωδών Νόσων».

Αργότερα στον αύλειο χώρο του νοσοκομείου, οικοδομήθηκαν σταθμός πρώτων βοηθειών, παρεκκλήσιο και σχολείο θηλέων. Επιπλέον, στο οικόπεδο αυτό, υπήρχε ένας μικρός χώρος ταφής αφιερωμένος σε εκείνους που, ανήκοντας στο ρεύμα των "libres penseurs", είχαν αποκλειστεί από τους παραδοσιακούς θρησκευτικούς χώρους ταφής. Το 2013 σταμάτησε οριστικά η λειτουργία του. Το νοσοκομείο βρέθηκε στο επίκεντρο συζητήσεων σχετικά με την πιθανή αξιοποίησή του κατά την περίοδο της πανδημίας. Ωστόσο, η μακροχρόνια εγκατάλειψη του χώρου καθιστούσε χρονοβόρα και δαπανηρή τη διαμόρφωσή του, με αποτέλεσμα η σχετική πρόταση να μην προχωρήσει.

Εικονιζόμενη φωτογραφία: To Νοσοκομείο Ειδικών Παθήσεων Θεσσαλονίκης (Λοιμωδών), επί της οδού  Γρηγορίου Λαμπράκη 13.