Ο Κήπος του Μπες Τσινάρ στα δυτικά του λιμανιού της Θεσσαλονίκης

Η περιοχή του Μπες Τσινάρ ή Μπέχτσιναρ αναδείχθηκε το 1867 ως ''μιλέτ μπαξεσί'', (εθνικός κήπος), την εποχή της οθωμανικής προσπάθειας για τον εκσυγχρονισμό της Θεσσαλονίκης. Στο Μπέχτσιναρ κατέφθαναν οι Θεσσαλονικείς για να διασκεδάσουν με ορχήστρες, να κάνουν πικ νικ και μπάνιο, με το τραμ της πάνω γραμμής ''Μπέχτσιναρ'' ως το 1912. Μετά την απελευθέρωση, το 1913, το πάρκο μετονομάστηκε σε ''Κήπο των Πριγκίπων'', προς τιμήν των παιδιών της βασιλικής οικογένειας του Γεωργίου Α΄, που είχε μετακομίσει από τον Οκτώβριο του 1912 στη Θεσσαλονίκη. Έπειτα από το 1920, τον ''Κήπο των Πριγκίπων'' επισκέπτονταν κυρίως οι μεσοαστοί και στη δεκαετία του 1930 πρόσφυγες από τον Πόντο, την Ιωνία και τη Θράκη, που κατέβαιναν από τους γειτονικούς προσφυγικούς συνοικισμούς στην περιοχή για μπάνιο και ψυχαγωγία.  

Στα τέλη της δεκαετίας του 1930 η κοσμική κίνηση μετατοπίστηκε στην ανατολική Θεσσαλονίκη, και στην παραλιακή ζώνη του Μπέχτσιναρ άρχισαν να επεκτείνονται οι εγκαταστάσεις του λιμανιού, αλλά και να δημιουργούνται πετρελαιοδεξαμενές. Η ολοκληρωτική παρακμή του κήπου ήρθε στη διάρκεια της Κατοχής όταν οι Γερμανοί που δημιούργησαν εκεί αποθήκες πολεμικού υλικού. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο οι συνεχείς πολεοδομικές μεταβολές εξαφάνισαν εντελώς τον κήπο από το δυτικό αυτό τμήμα της πόλης. 

Εικονιζόμενη φωτογραφία: Ο Κήπος του Μπες Τσινάρ στα δυτικά του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, στις αρχές του 20ου αιώνα. ©Μουσείο Φωτογραφίας ''Χρήστος Καλεμκερής'' Δήμου Καλαμαριάς.