Το Μνημείο Γενοκτονίας Ποντιακού Ελληνισμού στη Θεσσαλονίκη

Μνημείο Γενοκτονίας Ποντιακού Ελληνισμού

Ως γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού (1914-1923)ορίζεται μια σειρά διωγμών, εκτοπισμών και σφαγών από το κίνημα των Νεότουρκων, με στόχο την εξόντωση των Ελλήνων του Πόντου. Είναι ένα από τα πιο τραγικά κεφάλαια της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, που έλαβε χώρα κυρίως κατά την περίοδο 1914-1923, στο πλαίσιο της διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι διώξεις ξεκίνησαν με την απόφαση των Νεότουρκων για εθνοκάθαρση, επειδή θεωρούσαν τους Έλληνες του Πόντου μαζί με άλλες χριστιανικές μειονότητες, απειλή για την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας.

Τα βασικά μέτρα περιλάμβαναν μαζικούς εκτοπισμούς σε πορείες θανάτου, βίαιες σφαγές, απαγχονισμούς, φυλακίσεις και βιασμούς. Πολλοί Πόντιοι αναγκάστηκαν να φύγουν από τα χωριά τους και να πεθάνουν από πείνα, εξάντληση ή ασθένειες σε αφιλόξενες περιοχές. Η γενοκτονία κορυφώθηκε κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Καταστροφής (1922), όταν χιλιάδες Πόντιοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες και να μετεγκατασταθούν στη Ρωσία και στην Ελλάδα.

Εκτιμάται ότι πάνω από 350.000 Έλληνες του Πόντου έχασαν τη ζωή τους, ενώ πολλοί άλλοι βίωσαν τον ξεριζωμό και τη διασπορά. Η γενοκτονία αναγνωρίζεται επίσημα από την Ελλάδα και ορισμένα ξένα κράτη, ενώ παραμένει αντικείμενο διεκδίκησης διεθνούς αναγνώρισης από τον Ποντιακό ελληνισμό.

Εικονιζόμενη φωτογραφία: Μνημείο τοποθετημένο στην πλατεία Αγίας Σοφίας. Τα πρώτα αποκαλυπτήρια έγιναν τον Μάιο του 2006 με αφορμή τον εορτασμό της επετείου της Ποντιακής Γενοκτονίας στις 19 Μαΐου. Είναι έργο της Ελισάβετ Βάλβης.