Αναστάσιος Παπούλας (1857-1935)

Ο Αναστάσιος Παπούλας ήταν σημαντικός Έλληνας στρατηγός και γιος του Σπυρίδωνος Παπούλα, αγωνιστή της Επανάστασης του 1821. Γεννήθηκε το 1857 στο Μεσολόγγι και ξεκίνησε την στρατιωτική του πορεία το 1878. Αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και συμμετείχε ενεργά στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897, αλλά και στον Μακεδονικό Αγώνα (1904-1908). Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων (1912-1913) και του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Παπούλας ανέλαβε κρίσιμες διοικητικές θέσεις και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις νίκες του Ελληνικού Στρατού. 

Η πιο διακεκριμένη στιγμή της καριέρας του ήρθε κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία, όπου υπηρέτησε ως αρχιστράτηγος της Στρατιάς Μικράς Ασίας από το 1920 έως το 1922. Παρά την αρχική επιτυχία, η εκστρατεία κατέληξε σε καταστροφή για τον Ελληνικό Στρατό και είχε ως αποτέλεσμα τη Μικρασιατική Καταστροφή. Μετά την ήττα, ο Παπούλας επαναπατρίστηκε και συνέχισε να δραστηριοποιείται στη στρατιωτική και πολιτική σκηνή της Ελλάδας. Το 1922, στη Δίκη των έξι, παρουσιάστηκε ως μάρτυρας κατηγορίας εναντίον του Γεωργίου Χατζηανέστη παρ' όλο που υπήρχε το ενδεχόμενο να παραπεμφθεί και ο ίδιος σε δίκη. Το 1935 συνελήφθη λόγω της συμμετοχής του στην αποτυχημένη κίνηση της 1ης Μαρτίου 1935 των Πλαστήρα και Βενιζέλου, καταδικάστηκε σε θανατική ποινή και τελικώς εκτελέστηκε δια τουφεκισμού στις 24 Απριλίου του 1935, μαζί με τον αντιστράτηγο Μιλτιάδη Κοιμήση, παρά το γεγονός ότι του είχε απονεμηθεί χάρη. 

Εικονιζόμενο έγγραφο: Επιστολή του Διοικητικού Συμβουλίου του Γυμναστικού Συλλόγου του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, στις 11 Ιανουαρίου 1922, προς τον Στρατηγό Αναστάσιο Παπούλα, Αρχηγό των εν Ασία Ελληνικών Δυνάμεων. ©Ν.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης 1908.