Κωνσταντίνος Ζαβιτσιάνος (1877-1951)

Ο Κωνσταντίνος Ζαβιτσιάνος αποτέλεσε μια εμβληματική φυσιογνωμία της πολιτικής σκηνής της χώρας στις αρχές του 20ού αιώνα. Γεννημένος στην Κέρκυρα το 1877, προερχόταν από οικογένεια με παράδοση στα γράμματα και τον στρατό. Αφού ολοκλήρωσε τις νομικές του σπουδές στην Ελλάδα, συνέχισε την ακαδημαϊκή του κατάρτιση στην Ιταλία και τη Γαλλία. Η πρώτη του συμμετοχή στα κοινά ήρθε το 1910, όταν εξελέγη βουλευτής Κερκύρας και συμμετείχε στην επιτροπή για το νέο σύνταγμα. 

Η ανοδική του πορεία στην πολιτική σκηνή συνεχίστηκε, με αποκορύφωμα τη θητεία του ως Προέδρου της Βουλής το 1915. Παρά την πρόταση του Θεοδώρου Πάγκαλου να αναλάβει πρωθυπουργός το 1925, ο Ζαβιτσιάνος προτίμησε να ακολουθήσει τη δική του πολιτική διαδρομή. Το 1928 έγινε Υπουργός Εσωτερικών στην Κυβέρνηση Βενιζέλου, σε μια προσπάθεια να εγγυηθεί την ομαλή διεξαγωγή των εκλογών. Κατά τη θητεία του, κατάφερε να εξαλείψει σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα της ληστείας στην ύπαιθρο. Αργότερα ίδρυσε το δικό του κόμμα, την "Πολιτική Προοδευτική Ένωση", επιδιώκοντας να προωθήσει ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα. Παρά την αρχική συμμετοχή του στην κυβέρνηση Μεταξά ως αντιπρόεδρος, ο Ζαβιτσιάνος παραιτήθηκε τον Ιανουάριο του 1937 εξαιτίας διαφωνιών με το καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής από τους Γερμανούς, έγινε συνδιοικητής της ιστορικής Εθνικής Τράπεζας το 1941. Ο Κωνσταντίνος Ζαβιτσιάνος άφησε την τελευταία του πνοή στις 29 Ιουνίου 1951 στην Αθήνα.

Εικονιζόμενο έγγραφο: Ευχαριστήρια επιστολή του Διοικητικού Συμβουλίου του Γυμναστικού Συλλόγου του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, τον Ιανουάριο του 1915, προς τον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, Κωνσταντίνο Ζαβιτσιάνο. ©Ν.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης 1908.