Ανδρέας Μιχαλακόπουλος (1875-1938)

Ο Ανδρέας Μιχαλακόπουλος (1875-1938) ήταν μια κεντρική φυσιογνωμία στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Γεννημένος στην Πάτρα, διέπρεψε από νεαρή ηλικία λόγω της ευφυΐας και των ακαδημαϊκών του επιδόσεων. 

Αφού παραιτήθηκε από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων για οικογενειακούς λόγους, συνέχισε τις σπουδές του στη Νομική, σπουδάζοντας στην Ελλάδα, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Εντάχθηκε στο Κόμμα των Φιλελευθέρων και το 1911 εξελέγη βουλευτής Αχαΐας, ξεκινώντας μια πλούσια πολιτική σταδιοδρομία. Διετέλεσε υπουργός πολλές φορές και συμμετείχε ενεργά στο Κίνημα του 1916 υπέρ του Ελευθέριου Βενιζέλου. Το 1924 ανέλαβε την ηγεσία της συντηρητικής πτέρυγας των Φιλελευθέρων και σχημάτισε κυβέρνηση με το κόμμα του Γεωργίου Κονδύλη, η οποία ανατράπηκε το 1925 από τη δικτατορία του Θεόδωρου Πάγκαλου. Επανήλθε στην κυβέρνηση το 1926 ως υπουργός Εξωτερικών και το 1929 υπό τον Βενιζέλο, συμμετέχοντας στις διαπραγματεύσεις της Συνθήκης της Λωζάνης και υπογράφοντας τη Συνθήκη Ειρήνης και Φιλίας με την Τουρκία το 1930. Παρέμεινε στενός συνεργάτης του Βενιζέλου μέχρι που εξορίστηκε από τον Ιωάννη Μεταξά στην Πάρο το 1936. 

Ο Μιχαλακόπουλος διακρινόταν ως εξαιρετικός ρήτορας και θεωρείτο πολιτικός με σπάνια χαρίσματα. Ήταν επίσης φανατικός βιβλιόφιλος με βιβλιοθήκη 30.000 τόμων. Πέθανε στην Αθήνα το 1938, αφήνοντας πίσω του ένα σημαντικό αποτύπωμα στην πολιτική ζωή της χώρας. 

Εικονιζόμενο έγγραφο: Επιστολή του Διοικητικού Συμβουλίου του Γυμναστικού Συλλόγου του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, στις 8 Απριλίου 1917, προς τον Υπουργό Κτημάτων της Εθνικής Αμύνης, Ανδρέα Μιχαλακόπουλο. ©Ν.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης 1908.