Ο Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος (1912-1913)

Ο Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος ξέσπασε στις 8 Οκτωβρίου 1912 ανάμεσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και μια συμμαχία βαλκανικών κρατών που αποτελούταν από τη Σερβία, το Μαυροβούνιο, την Ελλάδα και τη Βουλγαρία, ύστερα από την εκπνοή τελεσιγράφου των τελευταίων με το οποίο ζητούσαν διασφάλιση της αυτονομίας των εθνικών μειονοτήτων τους. Η απροθυμία του Οθωμανού σουλτάνου να συζητήσει τέτοιου είδους ζητήματα στάθηκε η αφορμή του πολέμου. Ο Ελληνικός Στρατός, με αρχιστράτηγο τον διάδοχο Κωνσταντίνο, προέλασε στη Μακεδονία καταλαμβάνοντας πολλές περιοχές. Τα σερβικά στρατεύματα κατέλαβαν τα Σκόπια και το Μοναστήρι και προωθήθηκαν μέχρι το Δυρράχιο της σημερινής Αλβανίας. Παράλληλα, βουλγαρικές δυνάμεις έφτασαν σε μικρή απόσταση από την Κωνσταντινούπολη και, αφού κατέλαβαν τη Δυτική Θράκη και την Ανατολική Μακεδονία, κατευθύνονταν στη Θεσσαλονίκη. Μπροστά στο σοβαρό ενδεχόμενο να καταληφθεί η Θεσσαλονίκη από βουλγαρικές δυνάμεις, ο Βενιζέλος διέταξε τον διάδοχο Κωνσταντίνο να κινηθεί ταχύτατα προς τη Θεσσαλονίκη, και στις 26 Οκτωβρίου 1912 ο Ελληνικός Στρατός εισήλθε στην πόλη.

Ο Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος έληξε με τη συνθήκη του Λονδίνου στις 30 Μαΐου 1913, που συνομολογήθηκε μεταξύ των νικητών συμμάχων, (Ελλάδας-Βουλγαρίας, Μαυροβουνίου και Σερβίας) αφενός και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αφετέρου, με την οποία, εκτός των άλλων, παραχωρούνται στις χώρες του Βαλκανικού Συνασπισμού όλα τα εδάφη δυτικά της Γραμμής Αίνου-Μηδείας. Έτσι η Οθωμανική Αυτοκρατορία έχασε το μεγαλύτερο μέρος των ευρωπαϊκών της κτίσεων από όλη σχεδόν τη Βαλκανική χερσόνησο, αφού η συμμαχία των βαλκανικών κρατών της απέσπασε το Κοσσυφοπέδιο, τη Μακεδονία και το μεγαλύτερο μέρος της Θράκης.

Εικονιζόμενη φωτογραφία: Έλληνες στρατιωτικοί στο κρηπίδωμα του σταθμού των Ανατολικών Σιδηροδρόμων Θεσσαλονίκης κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων (1912-1913). ©Μουσείο Φωτογραφίας ''Χρήστος Καλεμκερής'' Δήμου Καλαμαριάς.